Оккупапационный режим на территории Беларуси. Деятельность калабарационистов

 Такім чынам, у час вайны гітлераўцы імкнуліся шырока выкарыстоўваць у  сваіх мэтах мясцовае насельніцтва, прымушаючы яго супрацоўнічаць з  імі. Гэта з’ява ў 1953 г. атрымала назву калабарацыя (ад французскага ccolloboration – супрацоўніцтва). Савецкі ваенна-гістарычны слоўнік тлумачыць калабарацыю як здраду сваёй радзіме і пераход на шлях супрацоўніцтва з ворагам.

 У склад  белрускіх калабарацыяністаў уваходзілі палітычныя сілы, якія знаходзіліся ў апазіцыі да камуністычнай партыі і савецкай улады, а таксама тыя асобы, якія свядома пайшлі на службу да фашыстаў. У склад калабарацыяністаў уваходзілі і тыя, хто абставінамі лёсу, часцей за ўсё метадамі гвалту і запалохвання, былі прымушаны пайсці на службу да акупантаў і такім чынам пазбаўлены іншага выбару. Калабарацыяністы разлічвалі “тварыць самастойную Беларусь” пад эгідай гітлераўскага рэйха. Да моманту вызвалення БССР ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў на яе тэрыторыі дзейнічалі больш за 35 тыс. актыўных членаў розных калабарацыянісцкіх арганізацый. Уся іх дзейнасць кантралявалася гітлераўцамі. 
 
 
 
 
 
 

 Спiсак выкарыстанай лiтаратуры:

1. Газета «Адзiнства» № 33 (12 апреля 2000 год), Борисов.
2. Газета «Адзiнства»№№ 141,142 (13 декабря 2002 год), Борисов.

 3.  Справочник     о     работе     Белорусского     республиканского     фонда

 «Взаимопонимание  и примирение», Минск, «Стадия», 2003 год.

 4. «Нюрнбергский процесс». Сборник материалов в 8-ми томах, Москва

 5. «Нарысы гiсторыi Беларусi» зборнiк з 2-х частак. Частка 2, Мiнск,

 «Беларусь», 1998 год.

 6. «Остарбайтеры.   Принудительный   труд   белорусского   населения   в

 Австрии», Грац-Минск, ОДО «Новапринт», 2003 год.

 7. «Белорусские остарбайтеры. Документы и материалы в 2-х книгах».

 Книга 2, Минск, Национальный архив Республики Беларусь, 1997 год.