Жалпы педагогика ғылымының даму тарихы

Жалпы педагогика

ғылымының  даму 

тарихы

  

1.Педагогиканың ғылым ретінде дамуына әсер ететін факторлар мен даму ерекшеліктері

2. Педагогикалық  ғылымдар жүйесін анықтау және  оның басқа ғылымдармен байланысы

3. Педагогика  категориялары

4. Педагогиканың  зерттейтін негізгі проблемасы

 

Жоспар

Педагогика  бұл – адамзат ғылымының ең ежелгі және қоғам дамуының ажырамас саласы болып табылады. Себебі: педагогикалық білім ұғымы ұрпақты білімге дайындау немесе тәрбиелеу мен байланысты адам әрекетінің ерекше аймағына кіреді. Педагогика барлық ғылымдар сияқты философия ғылымы аясында қарастырылды. Ежелгі грек философтарды Гераклит, Демокрит, Фальс, Сократ, Аристотель, Платон, т.б. ғалымдарының педагогикаға қосқан үлесі зор. «Педагогика» деген ұғым көне грек елдерінде б.э.б. 2,5 жылда пайда болған.  Педагогика деген сөз, яғни термин, көне грек тілінен шыққан, ол балаларды ертіп жүру, баланы жетектеп мектепке апаруы деген сөз. Анығырақ айтатын болсақ, "Педагогика" термині гректің екі сөзінен: "paida" – балалар және "gogos"   - баланы басқару, тәрбиелеу, жетектеу, бағу ұғымдарынан шыққан.

    Әрбір  ғылымның өзіне тән зерттейтін  саласы және ғылыми ұғымдары  бар. Мысалы, философиядағы ұғымдарға "болмыс", "материя", "қозғалыс"; саяси экономикада- "қоғамның  өндіргіш күштері мен өндірістік  қатынастары", ал педагогикада - "тәрбие", "білім беру", "оқыту" жатады.

 

Кіріспе

    Қандай  да болмасын ғылым салаларының  дамуы қоғамның өмірлік мұқтаждығынан, талабынан туады. Педагогиканың  пайда болуы қоғамның жас ұрпақты  тәрбиелеудің тиімді жолын табу  мақсатынан және де өндірісті  дамыту талабынан туған. Тәрбие  ұрпақ пен ұрпақты байланыстыратын  дәнекер болып саналады. Педагогика  ғылымы ұзақ тарихи даму жолынан  өтті.

     Алғашқы педагогикалық ой-пікірлер  ертедегі шығыс елдерінің (Мысыр, Вавилония, Унді, Қытай) философиялық  жүйесінде дамып, кейін біртіндеп  өз алдына жеке ғылым болып  дами бастады. 
    Ежелгі дуние философиясы ертедегі шығыс елдерінің қорытып жиыстырған білім мұрасын дамытқан еді. Сократ, Платон, Аристотель, Демокрит саясат, тәрбие, мемлекет, жеке адам тәрбиесінің мақсаттары мен мазмұны және ерекшелігі сияқты педагогикалық мәселелерді қарастырады.

 

Педагогиканың  ғылым ретінде дамуына әсер  ететін факторлар мен даму  ерекшеліктері

 

«...ізденістің  ең қызықтысы ұлы                                адамдардың ойына ілесу»  А.С.Пушкин

Грецияда педагогикалық  ойлардың пайда болуында және  қалыптасуында ерекше орын алған  ғұлама грек ойшылдары.

 

Демокрит (б.э.д. 460-370ж.)

 

Сократ (б.з.д. 469-399ж.)

 

Платон (б.э.д. 427-347ж.)

 

Аристотель (б.з.д 384-322ж.)

 

Ян Амофс  Коменский (1592-1670)

Демокрит (б.э.д. 460-370ж.)

Сократ (б.з.д. 469-399ж.)

Платон (б.э.д. 427-347ж.)

Аристотель (б.з.д 384-322ж.)

Ян Амофс  Коменский (1592-1670)

Демокрит (б.э.д. 460-370ж.) - философ-материалист, атомистік теорияның негізін салушы:

Жеке тұлға  дамуның материалистік тұжырымдамасын  ұсынды. Ол дүние материалдық, бір-бірінен  түрі және жағдайы жағынан  ерекшеленетін атомдардан тұрады. Организмнің өмірі мен өлімі  атомдардың бірігуіне және ыдырауына  әкеледі;

Жанның өлмейтінін  жоққа шығарды. Ол адамның қалыптасуы  оның табиғатына және тәрбиесіне  байланысты деп түсіндірді;

Ортаға, үлкендердің  үлгі-өнегесіне мән берді,

 Материалистік  таным теориясы бойынша білімнің  басы түйсіктер екендігін, ал  шындық ақыл арқылы іске асатындығын (теориялық ойлау), дәлелдеу, ақыл-ой  тәрбиесінің мәселесін шешуде  ерекше орында.

 

 

Демокрит (б.э.д. 460-370ж.)

Платон (б.э.д. 427-347ж.) – философ-идеалист, Сократтың оқушысы, Аристотельдің ұстазы. Сабақты Афинаға жақын, өзінің Академа деген меншік жерінде (имение) өткізеді, міне осыдан академия деп аталатын жоғары оқу орнының аталуы шыққан.

Педагогикалық  көзқарастарын білдірген еңбектері:  «Мемлекет»,  «Заңдар»

Негізгі қағидалары:

«Мемлекет» атты  еңбегінде «Математикаға тәрбиеленген, оған жаттыққан балалардың өзі, тіпті олар бұдан ешбір пайда  алмаса да, бұрынғыға қарағанда  қабылдаушылық қасиеті арта түседі» деп тәрбиешінің түсіндіретін  ұғымдарын берік ететін жаттығуға  ерекше мән берген;

Шәкірт білімді, икемділікті игеруде, оқу дағдыларын  дамытуда зор ұқыптылыққа ие  болуы қажет. Ол оқуда табысқа  табандылық танытуы, үнемі жаттығуы  және шыңдала түсуі керек. Қабылдаушылық  қана емес, сондай-ақ оқу қызметі  дағдыларын да жаттықтыра түсуі  қажет. Бала өз ақыл-ойын үнемі  жетілдіріп отыруға міндетті;

Тәрбиені мемлекет  ұйымдастыруы қажет, өзінің мақсаты, мазмұны, әдістемесі бойынша үстем  таптың мүддесіне толықтай сәйкес  болуы қажет.

 

Платон (б.э.д. 427-347ж.)

Аристотель (б.з.д 384-322ж.) – гуманитарлық, жаратылыстану ғылымдарының негізін салушы белгілі философ, ғалым. Ликейдегі (білім беру мекемесі – лицей осыдан пайда болған) мектептің негізін қалаушы. А.Македонскийдің тәрбиешісі, Платонның шәкірті.

Аристотель  еңбектері 4 топқа бөлінеді:

Логика,

Метафизика  және жаратылыстану,

Этика және  саясат,

Поэтика және  риторика.

Тәрбиенің  мақсаты – табиғатпен тығыз  байланысты жанның барлық жақтарын  үйлесімді дамыту;

Оқуды «өзіне  емес, отанға тиісті», қоғам үшін  пайдалы адам дайындаумен байланысты  қоғамның өмір сүру формасы  ретінде қарастырған;

Әрбір тәрбиеші  өз қызметін әлеуметтендіруге, яғни  қоғамға пайдалы адам тә рбиелеуге  бағыттайды деген идеяны ұстанған;

 Баланың  табиғатына сәйкес адамгершілік, ақыл-ой тәрбиесін ұйымдастыру  және балалардың жас ерекшеліктерін  ескеру;

Шығармашылықтың  бастапқы нүктесі ретінде адамның  белсенділігін, өз бетінше әрекеті  мен икемділігін атап өткен;

Балаларды  дамуына қарай жас кезеңдеріне  бөлуді алғаш ұсынған:

туғаннан 7 жасқа  дейінгі кезең;

7 жастан 14 жасқа  дейін;

14 жастан 21 жасқа  дейін.

Отбасы тәрбиесіне, дене тәрбиесіне ерекше мән  берген;

Саз өнерін  адамгершілік және эстетикалық  тәрбиенің құралы ретінде бағалаған.

 

Аристотель 

(б.з.д 384-322ж.)

Чехтың ұлы  ағартушысы, сыныптық-сабақтық жүйенің, дидактикалық принциптердің, пансофияның (табиғат пен қоғам туралы энциклопедия), «дидактиканың алтын ережелерінің» авторы Ян Амос Коменский (1592-1670).

Ян Амос  Коменскийдің «Ұлы дидактика» (1657ж.) – әлемдік педагогикалық еңбектердің  ішіндегі тұңғыш ғылыми-педагогикалық  еңбек.

- Педагогиканы  философиядан алып, оның ғылым ретінде қалыптасуына үлкен үлес қосқан.

- Оқытудың  ең негізгі және ұтымды түрі сыныптық-сабақтық жүйе деп белгілеген. 

- оқыту теориясын ғана емес, тәрбие теориясын да қамтыған «Ұлы дидактика» еңбегінің авторы;

- Оқу материалын оқушыларға түсінікті етіп баяндау үшін өте қажетті дидактикалық принциптерді (көрнекілік, жүйелілік, бірізділік) ұсынды;

- Оқытудың  төмендегідей кезеңдерін береді: автопсия (өзбетті бақылау); автопраксия (практикалық әрекет); автохрессия (меңгерілген білім мен іскерлікті қолдану); автолексия (өз еңбегінің нәтижесін әңгімелеу іскерлігі); сондай-ақ, білім беру кезеңінің адамның жасына сәйкестігі.

 

 

Ян Амофс  Коменский 

(1592-1670)

Қазақ халқының  да тəлім-тəрбиелік жүйесі ұланғайыр  да мəуелі.

Бұл салада  халқымыздың тəлім-тəрбиелік алтын  қорына елеулі үлес қосқан  арыстарымыз 

 

Абай Құнанбаев (1845-1904) 

 

Ахмет Байтұрсынұлы (1873-1938)

 

Ыбырай Алтынсарин (1841—1889)

 

Сұлтанмахмұт Торайғыров (1893-1920)

Кемеңгер Ахмет  Байт ұрсынұлының өткен ғасыр  басында –«Мектептің жаны мұғалім. Мұғалім қандай болса, мектебі həм  сондай болмақшы…əуелі біз елді  түзетуді бала оқыту ісін түзетуден  бастауымыз керек. Неге десек, болыстық  та, билік те, халықтық та оқумен  түзеледі. Қазақ ісіндегі неше  түрлі кемшіліктің көбі түзелгенде, оқумен түзеледі» – деген ұлағатты  ескертпесі бүгінгі қазақ мектебінің  ұлттық білім стратегиясының  тұғыры ретінде қабылдануда

 

Ахмет Байтұрсынұлы (1873-1938)

Философия

 

Кибернетика

 

Этика и  эстетика

 

Физиология

 

Информатика

 

Биология

 

Саясаттану

 

Экономика

 

Медицина

 

Психология

 

Әлеуметтану

 

Педагогиканың  басқа ғылымдармен байланысы

 

Педагогика  категориялары

 

Арнайы ұйымдасқан, мақсатты және басқарылатын мұғалімдер  мен оқушылардың өзара әсерлесу  үрдісі.

 

Тұлғаны мақсатты  және ұйымдасқан түрде қалыптастыру  үрдісі.

 

Оқыту үрдісінде  адамзаттың жинақталған білім, білік, дағдыларын меңгерту, ойлау тәсілдерін  дамыту жүйесі.

 

    Педагогика  тәрбие теориясы мен әдістемесіннақтылай  отырып, жеке адам дамуының астарлы, тереңде жатқан тетіктерін және  оның дайындығына қоғам тарапынынан  қойылған талаптар мен әлеуметтік  сапаларға орай арнайы ұйымдастырылған  қалыптасу процесін зерттейді. Бұл  педагогика зерттейтін негзгі  теориялық проблемаларды бөліп  қарастыруға мүмкіндік береді. Ондай  проблемалардың қатарына кіретіндер:

 

Педагогиканың  зерттейтін негізгі проблемасы

 

жеке адамның  арнайы ұймдастырылған тәрбие  жағдайында дамуы және қалыптасуының  мән – мағынасы мен заңдылықтарын зерттеу

 

тәрбиенің  мазмұнын белгілеу

 

тәрбиенің  мақсатын анықтау

 

тәрбие тәсілдерін  зертеу