Парадак адукацыі і рэгістрацыі суб'ектаў гаспадарання

            МІНІСТЭРСТВА АДУКАЦЫІ РЭСПУБЛІКІ БЕЛАРУСЬ

        БФ «БЕЛАРУСКІ ДЗЯРЖАЎНЫ ЭКАНАМІЧНЫ

                                           УНІВЕРСІТЭТ »

 

 

              КАФЕДРА: грамадскія дысцыпліны І ПРАВА

 

 

 

 

                                                         Рэферат    

            па прадмеце: Гаспадарчае права.

           на тэму: Парадак адукацыі і рэгістрацыі

                             суб'ектаў гаспадарання.

 

 

 

 

 

 

 

 Студэнтка               Саттарова О.Н.

                                          (Дата, подпіс)

 

 Праверыў                                                                        И.В.Гребенчук

 Дацэнт                             (дата, подпіс)

 

                                                                                                                 

 

                                            г.Бабруйск

Змест

 

 

1. Рэгістрацыя ........................................................................................................ 4

2. Дзяржаўная падтрымка ....................................................................................... 10

Заключэнне ........................................................................................................... 12

Спіс літаратуры ................................................................................................... 13

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Увядзенне

 

Прадпрымальніцкая дзейнасць - гэта адна з формаў ўключэння фізічных асоб у вырашэнне дзяржаўных эканамічных, сацыяльных і іншых задач.

Статус прадпрымальніка набываецца з дапамогай дзяржаўнай рэгістрацыі ў парадку, устаноўленым гэтым Законам і іншым заканадаўствам Рэспублікі Беларусь.

Рэгістрацыя - гэта акт, які прызнае  права арганізацыі або дадзенай асобы займацца прадпрымальніцкай  дзейнасцю і дазваляе гэтую дзейнасць. Заканадаўства, якое рэгулюе стварэнне і ажыццяўленне малога бізнэсу, з'яўляецца адным з галоўных фактараў, якія вызначаюць яго развіццё ў той ці іншай краіне. Вядома, узровень развіцця краіны, макраэканамічная стабільнасць, плацежаздольнасць насельніцтва, падатковая нагрузка гуляюць таксама важную ролю. Аднак самі працэдуры стварэння прыватнага бізнэсу і іх кошт, атрыманне розных дазволаў (лiцэнзiй, сертыфікатаў і інш), рэгуляванне цэн на гатовую прадукцыю і ставак арэнды і г.д. - Усё гэта шмат у чым прадвызначае дынаміку і інтэнсіўнасць вядзення бізнесу ў краіне.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1. Рэгістрацыя

 

          У Рэспубліцы Беларусь дапускаюцца  наступныя формы прадпрымальніцкай  дзейнасці: прыватнае прадпрымальніцтва,  якое ажыццяўляецца суб'ектамі  прадпрымальніцтва на аснове сваёй уласнасці або на аснове маёмасці, атрыманага і выкарыстоўваецца на законнай падставе; калектыўнае прадпрымальніцтва, якое ажыццяўляецца прадпрымальнікамі на аснове калектыўнай уласнасці або на аснове маёмасці, атрыманага i выкарыстоўваецца на законнай падставе. Прадпрымальніцтва можа ажыццяўляцца без утварэння юрыдычнай асобы і з адукацыяй юрыдычнай асобы, без выкарыстання наёмнай працы і з выкарыстаннем наёмнай працы. Асаблівай формай прадпрымальніцтва з'яўляецца прадпрымальніцкая дзейнасць, якая ажыццяўляецца кіраўніком прадпрыемства, калі ён на аснове кантракту з уласнікам маёмасці або ўпаўнаважаным ім асобай (органам) надзелены правамі і абавязкамі і нясе адказнасць, устаноўленую для прадпрымальніка.

Дзяржаўная рэгістрацыя  прадпрымальнікаў, якія ажыццяўляюць сваю дзейнасць з адукацыяй юрыдычнай асобы, ажыццяўляецца ў адпаведнасці з Законам Рэспублікі Беларусь аб прадпрыемствах у Рэспубліцы Беларусь, указамі і дэкрэтамі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь і іншымі заканадаўчымі актамі.

Рэгістрацыя прадпрымальнікаў, якія дзейнічаюць без утварэння  юрыдычнай асобы, ажыццяўляецца  ў адпаведнасці з законам Рэспублікі Беларусь ад 28 мая 1991 г. № 813-XІІ «Аб прадпрымальнiцтве ў Рэспубліцы Беларусь» і іншымі прававымі актамі.

Рэгістрацыя вырабляецца выканаўчым камітэтам раённых, гарадскіх (у горадзе) Саветаў дэпутатаў. Рэгістрацыя па агульнаму правілу вырабляецца па месцы жыхарства прадпрымальніка.

Для дзяржаўнай рэгістрацыі  ў рэгіструючы орган ўяўляецца  пісьмовую заяву асобы, ліцэнзія, калі гэты від дзейнасці падлягае ліцэнзаванню, і дакументы, якія пацвярджаюць кваліфікацыю прадпрымальніка, калі такія дакументы патрабуюцца па законе (напрыклад, для заняткі прыватнай медычнай практыкай).

Дзяржаўная рэгістрацыя  прадпрымальніка павінна быць праведзена не пазней за 30-ці дзён з моманту падачы неабходных дакументаў у орган, які ажыццяўляе рэгістрацыю. Адмова ў рэгістрацыі па матывах немэтазгоднасці такой дзейнасці не дапускаецца. Калі дзяржаўная рэгістрацыя ва ўстаноўлены тэрмін не ажыццяўляецца альбо ў ёй адмоўлена па матывах, якія прадпрымальнік лічыць неабгрунтаванымі, ён можа звярнуцца ў суд. З іншага боку, рэгіструючы асобу ў якасці прадпрымальніка, дзяржава тым самым бярэ яго пад сваю абарону, прымае на сябе абавязак па стварэнні нармальных умоў для такой дзейнасці і яе дзяржаўнай падтрымкі.

Да дзяржаўнай рэгістрацыі  твар займацца прадпрымальніцкай дзейнасцю  не можа, так як яна разглядаецца незаконнай з усімі вынікаючымі  адсюль прававымі наступствамі [7,137]. Адна з беларускіх асаблівасцяў у  гэтай сферы - супярэчлівасць і нестабільнасць нарматыўных актаў, якія рэгламентуюць ажыццяўленне прадпрымальніцкай дзейнасці, прыняцце іх «заднім чыслом", дарагоўля выканання ўсіх неабходных працэдур, складанасці заканадаўства пры адначасовым прысутнасці мноства дзяржаўных правяраючых арганізацый і высокія штрафы.

У апошні час органы дзяржаўнага  кіравання перыядычна дэкларуюць ўзмацненне дзейнасці, накіраванай на стымуляванне развіцця прадпрымальніцтва ў Беларусі. З гэтай мэтай у 2007 - першай палове 2008 гг. прынята каля 30 актаў заканадаўства, якія ў большай ці меншай ступені дапаўнялі або, як прынята казаць, «ўдасканальвалі» працэс рэгістрацыі прадпрыемстваў. Нават у асноўны дакумент [1], які зацвердзіў Палажэнне аб дзяржаўнай рэгістрацыі і ліквідацыі (спыненні дзейнасці) суб'ектаў гаспадарання, змены і дапаўненні ўносіліся 4 разы.

Перш за ўсё, яны тычыліся асобных відаў суб'ектаў ажыццяўлення прадпрымальніцкай дзейнасці: рэкламнай  дзейнасці, дзейнасці мадэльных  агенцтваў, падрыхтоўкі мадэляў (дэманстратараў адзення), а таксама арганізацый, якія адносяцца да суб'ектаў інфраструктуры падтрымкі малога і сярэдняга бізнесу. Гэта фонды і грамадскія аб'яднанні, працэдура рэгістрацыі і функцыянавання якіх змянілася ў сувязі з прыняццем новых законаў [4, 35], якія рэгламентуюць іх дзейнасць.

У выніку змены заканадаўства  амаль на 2 месяцы быў прыпынены  прыём дакументаў на рэгістрацыю  фондаў. Усе фонды, створаныя да ўступлення ў сілу гэтага ўказа, абавязаны былі да 1 лютага 2008 г. прывесцi статуты ў  адпаведнасць з гэтым указам і прадставіць дакументы для дзяржаўнай рэгістрацыі змяненняў і / або дапаўненняў, што ўносяцца ў статуты, у мясцовыя выканаўчыя і распарадчыя органы. Грамадскім аб'яднанням, саюзам (асацыяцыям) грамадскіх аб'яднанняў неабходна было на працягу аднаго года забяспечыць прывядзенне ўстаноўчых дакументаў у адпаведнасць з дзеючым заканадаўствам. Такія рашэнні пацягнулі за сабой цэлы шлейф адміністрацыйна-гаспадарчых расходаў, звязаных з падрыхтоўкай дакументаў, натарыяльнымі выдаткамі, рэгістрацыйнымі ўнёскамі і да т.п. Прывядзенне ў адпаведнасць статутных дакументаў, у сярэднім, пацягнула за сабой расходы на суму, эквівалентную як мінімум USD 1000 і кожны фонд ці грамадскае аб'яднанне. Не засталіся ў баку ад змены рэгістрацыйных працэдур і арганізацыі, якія мелі ў назве слова "нацыянальны" і "беларускі". Выконваючы патрабаванні заканадаўства [3], цэлы шэраг камерцыйных і некамерцыйных арганізацый, а таксама недзяржаўныя сродкі масавай інфармацыі былі абавязаны ў трохмесячны тэрмін прайсці працэдуру перарэгістрацыі. Пры гэтым не бралася толькі плата за перарэгістрацыю (рэгістрацыйны збор). Усе астатнія выдаткі (натарыяльныя, выраб друку, адкрыццё і закрыццё банкаўскіх рахункаў, пераафармленне дагавораў арэнды памяшканняў, пастаноўка на ўлік у дзяржорганах і да т.п.), а таксама выраб новых рэкламных буклетаў, давядзенне новай інфармацыі да ведама партнёраў і г.д. праводзіліся за кошт саміх арганізацый. Сума такіх выдаткаў аказалася яшчэ на парадак вышэй, чым у фондаў і грамадскіх аб'яднанняў.

У той жа час можна  адзначыць і некаторыя станоўчыя змены ў заканадаўстве, якое датычыцца рэгістрацыі. Дэкрэт № 6 [2] увёў «адно акно» для пострегистрационных працэдур і скараціў тэрміны і кошт рэгістрацыі.

Паводле разлікаў экспертаў Міжнароднай  фінансавай карпарацыі, увядзенне абноўленага парадку рэгістрацыі суб'ектаў гаспадарання дазволіць скараціць выдаткі суб'ектаў гаспадарання на рэгістрацыю на 21% (перш за ўсё за кошт скарачэння аб'ёму натарыяльнага сведчання дакументаў). Так, да ўвядзення дэкрэта ў дзеянне рэгістрацыя МСБ ў сярэднім займала 25 дзён, з 1 чэрвеня 2008 г. гэтая працэдура займае ў сярэднім 20 дзён. Пастаноўка на ўлік у розныя дзяржорганы патрабавала 16 дзён, цяпер - 10 дзён. Аб'ём выручкі суб'ектаў малога і сярэдняга бізнэсу можа павялічыцца прыкладна на USD 3 млн. у год за кошт таго, што яны пачнуць дзейнасць раней у сярэднім на 11 дзён [1]. Тым не менш, гэтага, вядома ж, недастаткова для значнага палягчэння і паскарэння ўваходжання ў бізнэс. Такім чынам, у Беларусі пакуль прымяняецца тактыка «рашэнняў напалову», якія быццам бы і павінны стымуляваць, але вельмі часта стрымліваюць развіццё прадпрымальніцтва. Прызнаючы годнасці абноўленага дэкрэта, нельга не адзначыць таксама і тое, што ён пакідае нявырашаным цэлы шэраг праблем, асноўнымі з якіх з'яўляюцца:

- дазвольны парадак рэгістрацыі, хоць ужо не першы год на самым высокім узроўні рабіліся заявы не толькі аб заяўным, але нават пра паведамляльным парадку;

- шырокі пералік дакументаў, што прадстаўляюцца для рэгістрацыі;

- натарыяльнае пасведчанне ўстаноўчых дакументаў, што значна павышае выдаткі на рэгістрацыю;

- неапраўдана вялікая колькасць падстаў для адмовы ў рэгістрацыі;

- прыняцце рашэнняў аб рэгістрацыі калектыўнымі органамі - выканкамамі, у сувязі з чым узнікае праблема выканання тэрмінаў;

- значны пералік падстаў для ліквідацыі.

Акрамя таго, дэкрэт увёў дыскрымінацыю па формах уласнасці. У прыватнасці, прадугледжваецца магчымасць рэгістрацыі нават у выпадку наяўнасці двух падставаў для адмовы ў рэгістрацыі ў тых выпадках, калі заснавальнікамі выступаюць дзяржаўныя арганізацыі альбо арганізацыі з перавагай дзяржаўнай долі (п. 40.8 Палажэння).

Для рэгістрацыі камерцыйнай арганізацыі  або індывідуальнага прадпрымальніка  неабходна наведаць мінімум 10 дзяржаўных устаноў і сабраць 13 пакетаў дакументаў. Каб рэалізаваць сваё канстытуцыйнае права на працу грамадзянін толькі на этапе рэгістрацыі павінен заплаціць у сярэднім 746 у.е. (Юр. асоба) або 102 у.е. для індывідуальнага прадпрымальніка.

Галоўнай артыкулам выдаткаў пры  рэгістрацыі з'яўляецца аплата паслуг натарыусаў. На яе прыходзіцца 4/5 усіх выдаткаў. Дадзеныя паслугі, нягледзячы на ​​жорсткае цэнавае рэгуляванне з боку дзяржавы, вельмі дарагія, эканамічна не абгрунтаваныя.

Захаванне дазвольнага характару  працэдуры рэгістрацыі прыводзіць да «омертвлению» чалавечага і рэсурснага капіталу. Людзі і камерцыйныя  арганізацыі не могуць выкарыстоўваць тыя рэсурсы і актывы, якія ў іх ёсць.

У людзей узнікаюць праблемы, звязаныя з наяўнасцю шматлікіх адсылачных норм, адсутнасцю адзінай методыкі рэгіструючых органаў на месцах. Нават  прыцягненне юрыстаў далёка не заўсёды  дапамагае скараціць тэрміны праходжання працэдуры рэгістрацыі. Прынцып «аднаго акна», які дэкларуецца сёння шматлікімі дзяржаўнымі органамі, з'яўляецца прыкладам падмены паняццяў. Замест рэальнага спрашчэння працэдуры, зніжэння выдаткаў адбылося геаграфічнае перамяшчэнне асобных дзяржаўных структур.

Пастаноўка на ўлік у розныя дзяржорганы  пасля рэгістрацыі ператварылася  ў аналагічны па складанасці працэс. За парушэнне тэрмінаў можна атрымаць штраф на суму ад 35 да 1700 у.а.. У многіх падатковых інспекцыях простая тэхнічная працэдура ператварылася ў складаны рытуал, які праходзіць на пасяджэнні камісіі па рэгістрацыі.

Ці не апраўдана складанай, празмерна  доўгай і дарагой з'яўляецца працэдура  ліквідацыі або закрыцця бізнесу.

У Беларусі яна доўжыцца ў сярэднім 5,8 гадоў. Яна абыходзіцца ў 22% ад сумы актываў. Пасля ліквідацыі ўласнікі з аднаго у.а вяртаюць сабе толькі 0,22 у.е. Гэта адзін з самых дрэнных паказчыкаў у свеце. Наяўнасць такой працэдуры ліквідацыі блакуе творчую ініцыятыву і развіццё паўнавартаснага рынку працы.

Хочацца спадзявацца, што працэдура  рэгістрацыі будзе ўдасканальвацца  і далей. Аднак да паведамляльнага  прынцыпе краіна, верагодна, прыйдзе  яшчэ не хутка. Але нават у рамках дазвольнага прынцыпу рэгістрацыі  можна вырашыць пералічаныя вышэй  праблемы. Сярод такіх неабходных і нескладаных ў выкананні мер можна адзначыць:

- адмена натарыяльнага засведчання дакументаў або значнае памяншэнне яго кошту або ўвядзенне добраахвотнага запэўніванні;

- выразная рэгламентацыя працэдуры ліквідацыі;

- ліквідацыя ў самым спрошчаным парадку за ўсё назапашанага баласта зарэгістраваных, але не працуючых прадпрыемстваў МСБ, якія не маюць даўгоў перад дзяржавай.

Гэта дасць магчымасць многім асобам, якія лічацца ў заснавальніках «замарожаных»  ў стадыі ліквідацыі фірмаў, легальна адкрыць / зарэгістраваць новы бізнэс.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2. Дзяржаўная падтрымка

 

          З мэтай  падтрымкі прадпрымальніцтва ствараецца  пэўная інфраструктура: цэнтры, дзяржаўныя  праграмы і г.д., якія выконваюць  пэўныя функцыі.

          Дакумент, які ўплывае на развіццё малога і сярэдняга бізнэсу - гэта ўказ прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 182 "Аб удасканаленні прававога рэгулявання парадку аказання дзяржаўнай падтрымкі юрыдычным асобам і індывідуальным прадпрымальнікам" ад 2008/03/28. Дадзены ўказ выразна размежаваў паўнамоцтвы па прадастаўленню розных відаў дзяржпадтрымкі паміж прэзідэнтам, Саветам міністраў, мясцовымі органамі ўлады. Акрамя таго, ён зацвердзіў наступныя палажэнні: