Саяси іс- әрекет және құқықтық нормалар

     Жоспар 
 

Кіріспе……………………………………………………………………………….3 

І.  Саяси  жүйе

1.1 Қоғамның  саяси жүйесінің түсінігі……………………………………………4

1.2 Саяси жүйелердің түрлері……………………………………………………….5 

ІІ. Азаматтық  қоғам

2.1 Азаматтық қоғам, оның мазмұны, белгілері…………………………………...7

2.2 Қоғамның саяси жүйесі, оның мазмұны……………………………………….9 

ІІІ. Саяси  іс- әрекет және құқықтық нормалар

3.1 Қоғамның саяси жүйесіндегі мемлекеттің орны мен ролі…………………...12

3.2 Қоғамның саяси жүйесінің даму заңдылықтары……………………………..16 

Қорытынды………………………………………………………………………….18

Пайдаланған әдебеттер…………………………………………………………….20 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Кіріспе 

     Қоғам- экономикалық және рухани біртұтастықпен, өмір сұру жағдайын ұйымдастырудың тұтастығымен сипатталатын, белгілі бір аумақтағы  адамдар бірлігі.

     Саяси жүйе- елдің саяси өміріне қатысатын мемлекет пен мемлекеттік емес қоғамдық құрылымдардың біртұтас кешенде қарастырылуы.

     Соныен, қоғамның саяси жүйесі- мемлекетік және қоғамдық ұйымдардың, еңбек ұжымдарының  бірігіп, елдің саяси өміріне  кірісіп, қоғамды дамытуға, нығайтуға үлес қосуы.

     Саяси жүйенің ең күрделі, ең маңызды элементі- мемлекет. Саяси жүйенің қоғамды  басқарудағы ең орталық буыны- мемлекет. Біріншіден, ол саяси жүйенің билігін, мүдде- мақсатын іске асыратын ең негізгі  аппараты. Екіншіден, мемлекет саяси  жүйенің барлық элементтерін біріктіріп, саяси функция арқылы қоғамның игілікті құндылықтарын әділетті болу процесін басқарып отырады. Бұл процесті басқару, бақылап отыру дегеніміз- қоғамдағы қарым- қатынастарды, олардың өзара байланысын реттеп отыру, тұрақты, жақсы дамуын қамтамасыз ету.

     Жоғарыда  көрсетілген саяси жүйенің элементтерінің даму процесінен қоғамда әр түрлі  саяси жүйелер қалыптасады: әкімшілік, жарыстық, әділетті- бірлік жүйелері. Қоғамның жақсы- жаман дамуын осы жүйелер  шешеді, соған сәйкес саяси жүйе әр түрлері қалыптасып жатады.

     Формациялық саяси жүйелері- құл иелену, феодалдық, жуазиялық, социалистік формацияларының  саяси жүйелері.

     Авторитарлық  саяси жүйелер- тоталитарлық, партократтық, деспотиялық, фашистік т.б. саяси жүйелер.

     Демократиялық саяси жүйелер- либерал- демократиялық, залықтық- демократиялық, социал- демократиялық т.б.

     Прогрестік, реформаторлық, консервативтік, реакцияшыл т.б. саяси жүйелер. 

     І.  Саяси жүйе 

1.   Қоғамның  саяси жүйесінің түсінігі

 

     Қоғамның  саяси жүйесі- бұл белгілі бір  саяси функцияларды атқарушы мемлекеттік және мемлекеттік емес әлеуметтік институттардың жүйесі. Мұндай институттардың қатарына қоғамдық өмірдің билікке байланысты саласына қатысушы мемлекет, партиялар, кәсіптік одақтар және басқа да ұйымдар мен қозғалыстар жатады. Саяси жүйе сыртқы және ішкі саясаттың жүзеге асуын қамтамасыз етеді, әлеуметтік топтардың мүдделерін қалыптастырады, білдіреді және қорғайды. Оның сипаты, ең алдымен, осы саяси жүйенің пайда болған және өызмет ететін әлеуметтік ортасы арқылы анықталады:

     Еңбек нәтижелері саналы түрде мемлекеттік  ұйымдасқан адамдардың ерекше тобымен  бөлінетін әлеуметтік орта. Мұндай ортада меншіктің мемлекеттік және қоғамдық түрлері орын алады, өзіндік  меншікке рұқсат берілуі мүмкін, ал жеке меншік мүлдем болмайды. Мұндай саяси жүйелерде мемлекеттік билік қоғамның экономикалық өміріне тоталитарлы түрде араласады; мемлекет идеологиясынан өзгеше ойлау басп- жаншылып отырады; мемлекеттік идеология, дін, мәдениет, білім, ғылым қалыптасады. Билікте тек бір саяси партия болады.

     Әлеуметтік  ортаның екінші түрі қоғамның экономикалық өмірінің нарықтық – ақшалық негізіне, еркін кәсіпкерліктің тәжерибесі мен  идеологиясына негізделеді. Мұндай саяси жүйелерде мемлекет нарықтық  экономика үшін жағдайларды ұйымдастырушы  ретінде көрініс табады, азаматтардың құқықтары мен бостандықтарын қамтамасыз етеді. Мұндай жүйеде партиялар билікті сайлау компаниларына қатысу арқылы жаулар алуға тырысады, құқықтық нысандар саяси мақсаттарға жетудің негізгі құралына айналады.

     Әлеуметтік  ортаны ұйымдастырудың үшінші түрі- аралас түр, ол конвергенция деген атқа ие болды. Конвергенциялық саяси жүйелер бір әлеуметтік ортадан екінші әлеуметтік ортаға өту кезінде пайда болады. Конвергенциялық саяси жүйелерге әртүрлі мақсаттағы және мазмұндағы көптеген саяси институттардың араласуы тән болып келеді. 

     1.2  Саяси жүйелердің түрлері 

     Саяси жүйелердің пайда болатын әлеуметтік ортасының сипатына қарай мынадай  саяси жүйе түрлері болады: тоталитарлық, либералдық- демократиялық және аралас жүйелер; ал өзара байланасу сипатына қарай ашық және жабық саяси жүйелер болады.

     Саяси жүйенің даму процесінің бірнеше  түрі болды. Социалистік типті мемлекеттерде  сталиндік саяси жүйе қалыптасты. Оның мазмұны: жеке адамға табнушылық, бір партияның үстемдігінің орнауы, әкімшілік- әміршілік, тоталитарлық басқару жүйенің қалыптасуы, демократияның, бостандықтың, әділеттіктің арасының зор шектеулі.

     Саяси жүйенің екінші түрі- дамыған елдерде  ХХ ғасырдың 60-90 жж. Қалыптасқан нарықтық экономика мен либерал- демократиялық  мемлекеттердің, ұйымдардың, одақтардың өзара қатынасы мемлекеттің Конституциясына  сәйкес дамуы. Бұл еллдерде де толық бостандық әділеттік, теңдік жоқ. Мысалы, таптардың , топтардың әлеуметтік саяси теңдігінің жоқтығы.

     Саяси жүйенің үшінші түрі- ХХ ғасырда  қалыптасқан аралас мемлекеттік құрылыс- конвергенция теориясы. Капитализм мен социализм қоғамының экономикалық, саяси, әлеуметтік, мәдени дамуының, жақсы тәжірибелерін біріктіру. Бұл саяси жүйеде де кемшіліктер көп кездеседі.

     Адам  қоғамының тарихында ұлтшылдық, шовинистік, расистік, фашистік саяси жүйелері қалыптасқан, аз болса да өмір сүрген.

     Қазіргі заманда мемлекеттердің саясаты  дүниежұзілік бірлікке, одаққа бет  бұруда. Бұл объективтік  прогрестік құбылыс. Глобальдық проблемаларды  шешуге қолайлы жағдай қалыптасуы мүмкін.

     Сонымен, қоғамның саяси жүйесі- мемлекеттік және қоғамдық ұйымдардың, еңбек ұжымдарының бірігіп, елдің саяси өміріне кірісіп, қоғамды дамытуға, нығайтуға үлес қосуы.

     Саяси жүйенің төрт бағыты болады.

     институционалдық- мемлекет, саяси партиялар, қоғамдық ұйымдар бірігіп қоғамның саяси жүйесін құрайды:

     реттеуші- құқық, саяси  нормалар, әдет- ғұрып, мораль т.б.;

     функционалдық – саяси әрекеттің тәсілдері, саяси жүйе;

     идеологиялық- саяси сана, қоғамдағы үстемдік идеология.

     Саяси жүйенің негізгі элементтері: саяси  және құқықтық нормалар, саяси құрылыс, саяси іс- әрекет, саяси сана және саяси мәдениет.  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

     ІІ. Азаматтық қоғам 

     2.1 Азаматтық қоғам, оның мазмұны, белгілері 

     Адам  қоғамы қалай қалыптасты, оның себептеру  қандай- бұл туралы бір қорытынды  пікір жоқ. Бірақ бұл түсінікті ең бірінші ғылымға енгізген Адам Смит, Давид Рикардо, оған саяси сипаттама берген Гегель.

     Дүниежүзілік  ғылыми, саяси қайраткерлердің, ойшылардың айтуынша- қоғам саналы адамдардың ерікті түрде бірігіп өмір сүруі. Бұл бірігудің негізгі себебі адамдардың бір мүдделігі, бір тілектестігі. Мұнсыз бірігу мүмкін емес.

     Мүдде екі түрлі болады: жеке адамның  мүддесі және қоғамның мүддесі. Қоғам  осы екі мүдде- мақсатты біріктіріп, дамытып отырады. Осы объективтік  даму процесінде адамдардың өзара ынтымақтастығы қалыптасты. Сол арқылы жеке адамның қолынан келмейтін, әлі жетпейтін істерді атқаруға мүмкіншілік туды. К.Маркс қысқаша: «Қоғам- адамдардың өзара еңбек жасауының одағы»,- дейді».

     Қоғамдық  мүдде- мақсат, қоғамдық тілек уақытша  емес, түпкілікті, нақты, объективтік мағынада қалыптасуы керек. Сонда ғана қоғамның жақсы дамуға, нығабға мүмкіншілігі болады. Себебі қоғам саналы адамдардың ерікті түрде қалыптасқан одағы. Егер бұл одақ, бұл бірлік ерісіз, озбырлық түрде ұйымдастырылса, ондай қоғам нәтижесіз тез тарқап кетер еді. Адам қоғамның бірінші- клеткасы. Қоғам адамдардың күрделі әлеуметтік бірлестігі. Бұл бірлістік, бұл қоғам дұрыс, жақсы даму үшін оның  ішіндегі қарым- қатынастарды реттеп, басқару керек болды. Оны қоғамның объективтік даму процесінің заңдарына сүйене отырып, адамдар өздері әлеуметтік нормалар арқылы реттеп, басқарып отырады. Сондықтан мемлекет пен құқық пайда болды.

     «Адамдар  өз тарихын өздері жасайды,- деп Маркс,- бірақ олар оны өз қалауынша жасай  алмайды, қолындағы барлы, бұрыңғыдан қалған мұраны қолдануға мәжбүр болады».

     Қоғамның  тарихи объективтік қалыптасқан  негізгі белгілері:

     саналы  адамдардың ерікті түрде бірлесіп одақ құруы;

     қоғамдық  түпкілікті, нақты, объективтік мүдде  мақсаттың қалыптасуы;

     адамдардың  өзара ынтымақтастығының, бірлігінің қалыптасуы;

     қоғамдық  мүдде- мақсат, тілек арқылы қарым- қатынастарды- басқару;

     қоғамды басқаратын, қоғамдық тәртіпті қорғайтын  аппараттың, мемлекеттік биліктің өмірге келуі.

     Қоғам- саналы адамдардың бір мүддені, бір  мақсатты орындау үшін сапалы түрде өзара бірігуі. Мұнда мәндетті түрде екі шартты элемент бар: мүдде- мақсаттың қалыптасуы және саналы адамдардың саналы түрде бірігуі.

     Адамның объективтік тарихи даму процесіне  және күнделікті қарым- қатынасында  қоғамның бірнеше түрлері болады: өндірістік қоғам, шаруашылық қоғам, әлеуметтік қоғам, азаматтық қоғам т.б. Осылардың ішіндегі ең күрделісі, ең түпкіліктісі адаммен бірге дамып келе жатқан азаматтық қоғаи. Қоғамның басқа түрлері тез құрылып, тез тарап жатады. Олардың өмірі, іс- әрекетінің шеңбері, кеңістігі көп өлкеге жайылмайды, уақыты көпке созылмайды.

     Азаматтық қоғам- мемлекеттік құрылымнан тыс  қалыптасатын әлеуметтік- экономикалық және мәдени- рухани қоғамдық қатынастардың  жиынтығы. Оған қатынасушылардың табиғи және азаматтық құқықтарын, бостандығы мен міндетін автономиялық даму жолы қамтамасыз етеді.

     Азаматтық қоғамда үзіліс болмайды, уақыты шектелмейді, өлкеге- аймаққа бөлінбейді, мемлекеттің  барлық жерін, барлық халқын біріктіреді.

     Азаматтық қоғам- мемлекетке тәуелді емес, дербес, ашық, жариялы қоғам. Қазақстанда азаматтық қоғамның қалыптасу ерекшеліктері: кеңестік мейлінше мемлекеттендірілген күйден шығу, қоғам мен мемлекеттің арақатынасын тәуелсіз- дербестікке дамыту.

     Республика  Конституциясы Қазақстандағы азаматтық  қоғамның барлық даму сатыларын мемлекетке бағындырмастан (оның айғағы- онда «Азаматтық қоғам» бөлімінің әдейі болмауы) әлеуметтік бағдарлы нарық экономикасы мен жеке адамның автономиясын тұрақты қалыптастыру  үшін оған қажетті құқықтық жағдайлардың негізін қалайды.

     Оған: тең дәрежеде танылатын және қорғалатын мемлекеттік меншік пен жеке меншікті (6-баптың 1- тармағы); адам және азамат құқықтарының кең ауқымды және біртұтас кешенің (ІІ бөлім); отбасын, ана мен әке  және баланы мемлекеттің қорғауын (27- бап); идеологиялық және саяси әр алуандылықты (5- бап) және тағы юасқа жаңа Конституцияда бекітілген қазақстандық- азаматтық қоғамды ерікті дамытудың алғы шарттарын жатқызуға болады.

     Адам  қоғамы дамып, қалыптасып, өмірге келген күннен бастап міндетті түрде оның бағдарламасы, саясаты, биліктің түрі анықталады. Бұл жұмыстармен шұғылданатын қоғамның саяси жүйесі. Ең алдымен қоғамның мүддесі мен мақсаты анықталады. Қоғамдық бағдарламаны жасап, саяси биліктің мазмұнын толықтырып, олардың орындалу бағыттарын, жолдарын анықтап, іске асыру механизмін белгілейді.