Әлеуметтанудың объектісі, пәні мен әдісі

 

Әлеуметтану

 

 

 

Тақырыбы: Әлеуметтанудың объектісі, пәні мен әдісі

Мазмұны

Кіріспе           3

Әлеуметтану ғылым ретінде. Объектісі және пәні    5

Әлеуметтану әдісі         10

Әлеуметтанудың қоғамдық және гуманитарлық ғылымдар жүйесіндегі 

 орны және ерекшелігі         11

Қорытынды          14

Пайдаланылған әдебиеттер тізімі       16    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Кіріспе

Әлеуметтанудың объектісі, пәні мен әдістері.

Жоспарға сәйкес тақырыптың бірінші сұрауына жауап беру үшін біз әлеуметтану деген не, ол нені зерттейді, оның  объектісі мен пәнін бір-бірінен ажыратып, шатастырмауымыз керек. «Әлеуметтану» ұғымы латын тілінің «Societas» қоғам және гректің logos – ілім, ұғым деген сөзінен шығады.Социология, яғни әлеуметтану қоғамның пайда болуының, ондағы әлеуметтік байланыс, қатынастардың, алуан түрлі әлеуметтік адам бірліктерінің, ұйым, мекемелерінің, институттардың, құбылыстардың, процестердің дамуының жалпы заңдылықтарын зерттейтін ғылым. Әлеуметтану ұғымын XIX ғасырдың ортасында атақты француз әлееументтанушысы Огюст Конт енгізді. Оның алғашқы мазмұны қоғамтану болатын. Тек қана кейіннен, әлеуметтану пәнінің осы ғасыр ішінде рет ауысына байланысты ол өзінің дұрыс, дәл атын тапты. Ендігі жерде біз әлеуметтанудың объектісі мен пәнінің орындарының бір-бірімен алмастырып алудан сақ болуымыз керек.Бұл екі мәселе бір-бірімен тығыз байланысты болғанымен, олардың айырмашылығы бар.

Объект дегеніміз –  бізді қоршап тұрған объективтік  нақтылы өмір, ол қоғам, адамдар, оның алуан түрлі бірліктері (отбасы, топ, тап, әлеуметтік мекемелер, институттар, мемлекет, т.б.), тіпті адамның өзі, оның барлық іс-әрекеті, қызметі, санасы, тәртібі, т.б. Бұлар зерттелетін объекті  болғаннан кейін субъектіден  тәуелсіз, тыс өмір сүреді. Оларды адам өзінің теориялық немесе практикалық  мәселелерін шешу арқылы алға қойған мақсатына жету үшін пайдаланады. Осыдан әлеуметтанудың пәні шығады. Әрбір  ғылымның пәні зерттеушінің қалауы мен  таңдауының негізінде алынған кез  келген қоғамдағы құбылыс. Процесс  немесе көкейкесті мәселесінің артықшылығын, қасиеттерін, сапасын, логикалық тұрғыдан жан-жақты талдау негізінде адамдардың немесе әлеуметтік ұйымдардың бірігіп, ұйымдасып еңбек етуін, қызмет атқаруын, жұмыс істеуін, жалпы материалдық, рухани іс-әрекеттердің, олардың арасындағы алуан түрлі қатынастардың бір-біріне әрекетін, түрлерін жан-жақты терең  танып, білуді әлеуметтанудың пәні деп  айтады. Бұл зерттеулердің басты  мақсаты – объект, құбылыс, процесс  және мәселелер арасындағы басты, қажетті, тұрақты, қайталанатын, мәнді, маңызды  байланыс, қатынастарды логикалық тұрғыдан зерттеу. Бұл байланыс-қатынастардың  сапалық жағынан өзгешелігін  көрсету. Әлеуметтану пәнінің байланыс, қатынастар жиынтығы «әлеуметтік» қоғамның біртұтас жүйесін құрайтын нақтылы ұғымдарға кіреді. Олар әрбір объектіде, құбылыста, процесте ерекше ұйымдастырылған белгілі бір әлеуметтік жүйе ретінде болады. Ал, әлеуметтану пәнінің қалыптасуы объектінің қасиеті мен зерттеушінің алдына қойған мәселелерінің мақсаты мен сипатына, оның ғылыми білімінің деңгейіне және өз дүние – танымында қолданатын құрал-тәсілдеріне байланысты. Зерттеу пәні әр уақытта зерттеу объектісін қажет етеді, бірақ, оған кірмейді, онымен тең емес,өйткені бір ғана әлеуметтік объект өмірдің алуан түрлі мәселелерін шешу үшін зерттелуі мүмкін. Осыған орай әлеуметтанудың пәні зерттелетін объектінің шекарасын белгілейді. Сондықтан әлеумттану пәнінің басты міндеті - әлеуметтік жүйелерді типологизациялау (яғни, ортақ белгілеріне қарай жіктеу, топтау – А.И.), әрбір әлеуметтік объектінің байланысы мен қатынастарын заңдар деңгейінде зерттеу – бұл заңдылықтардың әрбір әлеуметтік жүйесін басқару, оның тәртібін реттеу, оның іс-әрекет, қызмет ету тетіктерін анықтау болып табылады. Сонымен, әлеуметтік - әлеуметтік байланыс пен қатынастарды ұйымдастырудың негізгі бастамасы ретінде болса, ал, әлеуметтік заңдылықтар бұлардың мәні мен мазмұнын түсінудің негізі болып есептеледі.

«Әлеуметтік» деген ұғымға ғылыми терең анықтама, түсінік берген К.Маркс пен Ф. Энгельс болды. Олар қоғамды, ондағы үдірістер мен қатынастарды зерттегенде екі ұғымды қолданды. Бірі – «қоғамдық» , екіншісі – «әлеуметтік», Маркс пен Энгельс қоғамның әр салаларының байланысы туралы әңгіме еткенде  «қоғамдық», «қоғадық қатынастар»  ұғымдарын, ал, адамдардың бір-бірімен  қатынастарының табиғатын, мазмұны  мен мәнін, олардың қоғамдағы  жағдайын, ондағы оның алатын орнын, рөлін  меңзегенде «әлеуметтік» ұғымын кең  қолданып, осыған, сәйкес  «Әлеуметтік  қатынастар» ұғымы туралы айтқан.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Әлеусеттану ғылым ретінде. Объектісі және пәні. Әлеуметтану ғылыми білімнің дара саласы ретінде біршама кеш қалыптасты. Оның негізін 19 ғасырдың екінші жартысында Огюст Конт пен Герберт Спенсер қалады. «Әлеуметтану» түсінігі алғаш рет француз философы әрі социологы О.Контпен қолданылды. Қоғам мен әлеуметтік өмір жөнінде ғылым ретінде түсіндірілді. Әлеуметтану пәнінің қалыптасауы мен дамуы әлеуметтік қатынастардың өз аспектісінде қарастыратын, көптеген жаңа әлеуметтік концепциялардың пайда болуы арқылы жүзеге асты. Жалпы бұл теориялар өзінің теоретикалық-әдістемелік мағынасы бойынша бір-біріне қайшы келді, бірақ әлеуметтанудың ғылым ретінде тарихи қалыптасуына әр теориялардың ролі айрықша келеді. Әлеуметтануды қоғамдағы әлеметтік қауымдар, қатынас, құрылым, жүйе мен ұйымдардың дамуы жөнінде зерттейтін ғылымы деп белгілейді.

Әлеуметтанудың пәні мен объектісі

Әр ғылым басқа ғылымдардан  өзінің зерттеу пәнімен ажыратылады. Барлық ғылымдар түрлі құбылыстар мен  үрдістердің объективті шындығын зерттейді. Бірақ әр ғылымның зерттеу нысанына, біріншіден, объективті шындықтың белгілі  жағы мен саласы, екіншіден, тек берілген ғылымға ғана тән арнайы даму зандылықтары мен заңдары, үшіншіден, осы заңдар мен заңдылықтардың әрекет механизімдері  мен айқындалуының ерекше формалары  жатады. Сондықтан, ғылымның объектісі  мен пәні ажыратылады: объектісіне  зерттеу үрдісінің бағыты, ал пәніне зерттеу объектісін құрайтын, байланыстар  мен қатынастар жатады. Әлеуметтанудың объектісіне қазіргі қоғам жатқызылады. Тек жай қоғам емес, таным үрдісі бағытталған әлеуметтік шындық саласы: әлеуметтік институттар, әлеуметтік қатынастар мен үрдістер, әлеуметтік құрылым, әлеуметтік қоғам , әлеуметтік роль , әлеуметтік бақылау  және т.б. жатады. Әлеуметтік зерттеу  объектісіне ғылыми анализға жататын, әлеуметтік қарама-қайшылық жатқызылады. Социологиялық зерттеудің пәні объект қасиеті мен мәселе сипатымен  айқындалады. Әлеуметтік танымның пәнің  белгілеу үрдісінде шешуші әлеуметтік құбылыстар адам өзара әрекеті, әлеуметтік қатынастар, әлеуметтік қауым мен  үрдістер және т.б. жатады. Белгілі қатынастар қандай да бір әлеуметтік құбылыспен белгіленген, белгілі заңдылықтардың немесе тенденциялардың әрекетіне тәуелді. Олар әлеуметтанудың негізгі пәнін құрайды.

Атақты ағылшын ғылымы ДЖ.Херд «Әлеуметтануға кіріспе» еңбегінде, әлеуметтану адамзат  қоғамы жөнінде ғылым ретінде  белгіленеді. Оның отандасы Э.Гидденс  қоғамды әлеуметтік кеңістікте, әлеуметтік уақытта айқындалу формаларында қарастырады. «Әлеуметтану – бұл  адамның әлеуметтік өмірі, топтар мен  қоғам жөнінде оқу».

Әлеуметтану біржарым ғасыр аралығында өмір сүріп жатыр. Осы аралықта әртүрлі  социологиялық ағымдар, бағыттар, мектептер  қалыптасты. Олардың әрқайсысы өз пән саласын айқындады және оны  белгілі танымдық нәтижилер шектеулерінде  жетті.

Қазіргі уақытта әлеуметтанудың ғылым  ретінде пәнін белгілеу, жетілдіру, білімді тереңдету үрдісі жүріп  жатыр. Бұл әлеуметтік ғылымдардың  жіктелуімен, бірігуімен, гуманизациясымен байланысты.

Біздің елімізде әлеуметтік зерттеулерді экономикалық, саяси, құқық ғылымдарына, философияға жақындату талпыныстары жүргізілді. Әлеуметтануға идеологиялық – апологетикалық роль берілді.

Әлеуметтану пәнінің тарихында  екі негізгі тенденция қалыптасты: макросоциологиялық және микросоциологиялық. Макросоциология қоғамдық дүние  жүзілік жүйелермен және олардың  әртүрлі мәдениет түрлерімен өзара  әрекетімен, әлеуметтік институттармен, ауқымды үрдістермен байланысты. Макросоциология қоғамды, оның құрылымын, әлеуметтік институттарды тұтас  әлеуметтік ағза ретінде қарастырады.

Микросоциология әлеуметтік тәртіпке, тұлғааралық қатынасқа, тұлғаның әлеуметтенуі мен жекелендіруіне көңіл аударады.

В.А.Ядов «Осыдан әлеуметтануды  анықтаудың екі әртүрлі жолдары  ажыратылады: бірінші, ғылым ретінде  пәнінің тұтас қоғамдық ағза, әлеуметтік жүйе ретінде қарастырылуы, екінші, бұқаралық әлеуметтік үрдістер мен  бұқаралық тәртіп жөніндегі ғылым» деп жазады.

Әлеуметтану – қоғамдық жүйелерді, олардың дамуын мен қалыптасуын  зерттейтін теоретикалық және эмпирикалық  пән. Әлеуметтану қоғамдық өмірді қатынастар жүйесі ретінде зерттейді. Өйткені  адам бір уақытта бірнеше салаларда  – еңбектік, құқықтық, нормативтік, эстетикалық және т.б. әрекет етеді. Берілген жағдайда әлеуметтану нақты  қызмет ететін барлық салаларда әлеуметтік өзара әрекеттерді қарастырады.

Әлеуметтанудың заңдары мен  категориялары

Әлеуметтік қатынастарды зерттеу  негізіне байланысқа түскен объективті қалыптасқан әлеуметтік байланыстар  мен фактілер құрылымын зерттеу  жатады. Қоғамда шексіз көп әртүрлі  әлеуметтік жүйелер бар. Осындай  байланыстардың елеулі бөлігі уақытша  және кезекті сипатқа ие болады. Әлеуметтанудың ғылым ретінде ерекшелігінің  мәні, әлеуметтік қатынастар және байланыстар  әлеуметтік заңдар мен зандылықтар  деңгейінде зерттеледі.

Әлеуметтік заң – бұл әлеуметтік заңдар мен құбылыстардың, ең алдымен, адамдардың әлеуметтік әрекетінің байланысы  немесе олардың өзіндік әлеуметтік әрекеттерінің жалпы және қажетті байланыстарын айқындауы.

Әлеуметтік заңдар тек үлкен  адам бұқарасы қамтылған жағдайда ғана айқындалады және статистикалық  сипатқа ие болады.

Қоғамның ұйымшылдық деңгейі

Қоғам – бұл деңгей бойынша ұйымдастырылған  жүйе. Олардың өзара қатынас спецификасын ашатын және деңгейлерін тіркейтін, әлеуметтану пәнінің маңызды  аспектілерінің бірі болып саналады. Әлеуметтануда қоғамның құрылысын  социеталды деңгей деп атайды.

Келесі деңгей – бұл әлеуметтік институт. Әлеуметтік институт тек  материалдық түрдегі мекеме ғана емес, ол ең алдымен, адамдар тобының  іс-әрекетінің түрақты ұйымдасқан формасы. Әлеуметтік институт – бұл мемлекет, шіркеу, жанұя, ғылым, білімберу және т.б. Әлеуметтік институттың институт қызметінің тұрақтылығына жәрдемдесетін  өзіндік ұйымы мен арнайы дайындалған  адамдары бар. Қоғам ұйымшылдығының ерекше деңгейіне әлеуметтік қауым  жатқызылады. Оларды зерттеу – «стратификация»  түсінігімен сипатталатын, әлеуметтік білімнің ең негізгі динамикалық  аймағы болып табылады .

Жеке адам деңгейі. Жеке адам, тұлға  ең күрделі және қарама-қайшы білім  беру ретінде айқындалады,- «Бір адамзат  жанының тарихы біртұтас халықтың тарихынан  бай”. Әр деңгей өзінің мәдениетіне, өзінің әрекет тәсілдеріне, белсенділік шегіне ие болады.

Әлеуметтік ғылымның деңгейлері

Әлеуметтік ғылым дегеніміз  не және оның деңгейі қандай? деген  сұрақтың жауабы әлеуметтану пәнін  түсіну мен оны зерттеу ерекшелігінен  айқындалады. Егер әлеуметтануды –  әлеуметтік қауымдар, олардың арасындағы әлеуметтік қатынастар, әрекеті мен  бұқаралық тәртібі жөнінде ғылым  деп саналса, онда әлеуметтік білім  әлеуметтік қауымдастықтар мен олардың  қалыптасу мен даму механизмнің  білімі ретінде белгіленеді. Осы  мәселелерді шешу көбінесе жалпы  ғылыми және айрықша әлеуметтік әдістер  арқылы жүзеге аасырылады. Әлеуметтану  ғылымының 3 деңгейі ажыратылады:

1) жалпы әлеуметтік қағида;

2) арнайы әлеуметтік қағида;

3) нақты әлеуметтік зерттеу (эмпирикалық  зерттеу) – бұл әлеуметтік  білімнің эмпирикалық деңгейін  белгілейді. Бұл деңгейлер әлеуметтік  білімнің вертикальды білім срезін  құрайды. Көлденең срезі қоғамның  жеке өмір әрекет салаларын  зерттейтін, салалық әлеуметтанудың  саның құрайды.

Мұндай оқу жолын 20-шы жүзжылдықтың 60 жылдары американ социологы Р.Мертон ұсынды және әлеуметтік білімнің 3 деңгейін құрастырды: әлеуметтік қағиданың кең  деңгейі, орташа ранг қағидасы және соңғысы  күнделікті зерттеулерден пайда  болатын кіші жұмыс гипотезасы. Мертон бойынша, «орташа деңгей” қағидасы жалғыз жүзеге асатын және көңіл бөлуге тұрарлық қағида. Бұл қағида негізгі  анализ дәрежесі ретінде Мертон үшін, индивид пен қоғамдық құрылым арқылы жүзеге асатын, әлеуметтік топ болып шықты. Мертонның әртүрлі қағидасының анализі мен мұқият сипаттауы нәтижиесінде, 60-70-шы жылдары үш деңгейлі білім концепциясы құрастырылды. Бұл концепцияның дамуы негізінде өз кезекте әлеуметтік ғылымның екінші деңгейі жөнінде көрініс толықтырыла бастады.

Әлеуметтік білімнің осындай өзіндік  ажыратылуы әлеуметтану пәнінің  түсінуінен айқындайтын өз тарихы бар. Ғылым дамуының әр кезеңінде белгілі  өзгерістерге ұшырауы, әлеуметтану  пәнінің әдістері мен атқаратын  қызметтері жаңаша түсіндіріліп жатты. Конт заманында әлеуметтану макроәлеуметтану түрінде дамыды, бұл әлеуметтік білімнің жалпы қағидалық білімге бағыттауы, қоғамды тұтас ағза ретінде сипаттауда назардың шоғырлануын белгілейді. 20 ғасырда микроәлеуметтанудың қалыптасуы, нақты құбылыстарды анализдеуде  қағидалық сипаттаулардан әлеуметтік – психологиялық және социометрлік әдістерді қолдану арқылы эмпирикалық  зертеулерге көшу белгіленді.

Мертонның әлеуметтану қағидасы макро  және микроәлеуметтанудың бірігуін көздеді. Сондай-ақ, бұл екі деңгейден  басқа әлеуметтанудың негізгі мақсаты  мен бағытына байланысты, қағидалық  және қолданбалы деңгейді ажыратады.

Егер зерттеудің негізгі мақсаты  қағиданың дамуы болса, онда ол фундаментальды қатарына жатқызылады, ал егер тек тәжірибелік  ұсыныстарды алуға бағытталса, онда ол қолданбалы зерттеу қатарына жатады . Жүргізілген әлеуметтік зерттеулердің  көпшілігі екі міндетті шешуге бағытталады:

1) қағидалық;

2) тәжірибелік ұсыныстар жасау.

Арнайы әлеуметтану қағидалары қоғамдық дамудың арнайы және жалпы  заңдылықтарының қоғам өмірінің жеке салаларында әрекет механизмі  мен ақындалу формаларын зерттеуге  бағытталады. Арнайы әлеуметтік қағида пәні әлеуметтік өмірдің өзіндік  салалары, әлеуметтік қауым түрлері, олардың даму заңдылықтары болып  табылады. Олар жалпы әлеуметтік қағиданы эмпирикалық әлеуметтік зерттеулерге өту өлшем ролін атқарады. Арнайы әлеуметтік қағида пәні спецификасы  негізінде, келесі топтарға бөлінеді:

1) арнайы әлеуметтану қағидасы  адам қызметінің негізгі түрлері  мен формасын (еңбек әлеуметін,  демалыс уақытын, тұрғын –тіршілігін  ) зерттейді;

2) әлеуметтану және басқа да  гуманитарлық пәндер – әлеуметтану  құқығы, әлеуметтану экономикасы,  әлеуметтану саясаты, мәдениеті  және т.б. ғылымдар аралығында  қалыптасқан қағидалар;

3) арнайы әлеуметтік қағидалар,  қоғамның әлеуметтік құрылымы  – әлеуметтік стратификация қағидасын,  этноәлеуметтану, қала мен ауыл  әлеуметін сипаттайды;

4) арнайы әлеуметтік қағидалар,  әлеуметтік институттар әрекетін  – басқару әлеуметі, білім беру, отбасы әлеуметтенуы, ғылым әлеуметін  зерттейді;

5) арнайы әлеуметтік қағидалар,  девианттық тәртіп пен деликвенттік (қылмыстық) тәртіп әлеуметін  зерттейді.