Демократияландырудың мемлекеттік бағдарламасын

Жаһандану құбылысы біртұтас азаматтық қоғам, экономикалық және мәдени ғаламдық кеңістіктің қалыптасуына ұласып, бір жағынан, елдер ара-сындағы ғылыми, мәдени, экономикалық және ақпараттьіқ қарым-қатынас-тар мен өзара пайдалы алмасулардың өрісін кеңейтсе, екінші жағынан, елдердің, әсіресе, артта қалған немесе дамушы елдердің мемлекеттік дербестігін шектеп, олардың тәуелсіздігі мен еркіндігіне қауіп тудыруда.

Білімді тұрақты далсыту стратегиясын басшылыққа алғаң жоғары дамыған елдер әсіресе. Жапония_; Кытай, Корея, Малайзия, Сингапур сияқты Азия елдері жаһандану урдісін, акпараттық-коммуникациялық революцияны, ин-новашіяіык технологиялардың енгізілуін басқа елдермен белсенді және тищці экономикалык карым-катынас орната отырып жеделдеп даму мүмкіндігі есебінле пайдаланса. екінші жағынан, өздерінің ұлттық рухани және экономикалық тәуелсіздігін, қауіпсіздінін сақтаудың, шынайы ұлттық өркендеудің, жедел және тұрақты дамудың бірден-бір кепілі ретінде отандық білім саласын реформалауға аса үлкен мән беріп, оны мемлекеттің басым саясатына айналдырып отыр.

Еуропалық және Азиялық  өркениеттің аралығында орналасқан Қазақ-станның геосаяси орны, жаһандану  талаптары ана тіліміз бен ұлттық мәдениетіміздің кеңестік дәуір кезіндегі және қазіргі жай күйі, еліміздің көпмәдениеттілік, көпконфессиялық сипаты тереңге бойлаған түп тамырла-рымыздан нәр алып, үнемі және үздіксіз қанығып отыратын шынайы, тәуелсіз ұлттық білім жүйесін құруды талап етеді. Жоғарыда аталған озат елдердің тәжірибелеріндегідей, төл білім жүйесінің басты мақсаты мен міндеті, ең алдымен халқымыздың тілін, ділін, мәдениетін, жер-суын, табиғат байлығын қадір тутып, оларды басты құндылық ретінде бағалайтын, олардың дамуына мүдделі болып саналы түрде атсалысатын Қазақстанның елжанды азаматын қалыптастыру болуы тиіс. Білім беру саласын әлемдік білім талаптарына, тұрақты даму талаптары-на сәйкестендірудің, білім сапасын жақсартудың басты шарттарының бірі білім жүйесін басқаруды жетілдіру болып табылады.

Қорыта келгенде қазақстандық білім беруді басқару ең осал және қазіргі талаптарға ықпалдастырылмаған, жаңа енгізілімдерді қолдамайтын консервативті элемент есебінде, яғни білімді басқару бұрынғы кеңестік, жоспарлы жүйе талаптарына сәйкес құрылған императивтік, авторитарлық, әміршілдік стилде, жоғарыдан жоспарлау және күштеп басқаруға негізделген формада қалады. Сондықтан білім жүйесін сыртқы ортамен қарым-қатынаста өздігінше жетілуге қабілетті күрделі ашық жүйе деп қарастыра отырып, синергетикалық көзқарасқа негізделген диалоггік-демократиялық басқаруға көшіру, оқушы тұлғасын толыққанды және басты субъект, басты құндылық есебінде қабылдап, оның ерекшеліктерін ескеріп, ынта-ықыласының саналы түрде өрістеуіне, еркіндік, шығармашылық орта қалыптастырып, дарыны мен тұлғалық-табиғи қабілеттерінің, ішкі мүмкіндіктерінің ашылуына, педагогикалық-психологиялық қолайлы жағдай жасайды. өзіндік жан-жақты дамуына, өзін-өзі жүзеге асыруына бағытталған жаңа тұрпаттағы басқару жүйесін ендіру қажет.

Пайдаланылған әдебиеттер

1.Боревская  Н.Е. "Тағы да компаративистік контекстегі білімнің азиялық улгісі туралы". "Педагогика" журналы, 2002, №6.

2.Боревская Н.Е. "ҚР мектептерінде оқу жоспарларын бағдарламаларын жаңғырту".- "Педагогика" журналы, 2002, №10. 3.Кинелев В.Г. "XXI ғасырдагы білім жүйесінің даму тенденциялары". "Информатика және білім" журналы, 2000, №5.

4. Стародворцева Н. АҚШ-тың орта мектеп білімді модернизациялау.  "Педагогическая мастерская" -2004, №3.

5.Дүйсебек.Ә.Білім жүйесінің жетілдірудің өзекті мәселері.-Қазақстан мектебі,2006, №6.