Автор работы: Пользователь скрыл имя, 29 Апреля 2015 в 22:28, реферат
У XII - першай палове XIII ст. Усходняя Еўропа перажывала перыяд палітычнай дробнасці. На пачатку XIII ст. тут ўзвысіліся некалькі центраў, якія прэтэндавалі на ролю “збірання” рускіх зямель. Аднак знешнепалітычная сітуацыя пагоршылася:
1. У вусці Заходняй Дзвіны, на землях ліваў (Лівоніі), залежных ад Полацка, з’явіліся нямецкія каланісты, якія ў 1200 г. заснавалі г.Рыгу. а ў 1202 г. – духоўна-рыцарскі (крыжацкі) Ордэн мечаносцаў. Крыжакі імкнуліся забяспечыць манаполію на гандаль па Заходняй Дзвіне. Гэта супярэчыла эканімічным і палітычным інтарэсам Полацка. Палачане спрабавалі сілай аднавіць свае пазіцыі ў Лівоніі, аднак усе намаганні скончыліся безвынікова.
Уводзіны
1. Перадумовы ўтварэння Вялікага Княства Літоўскага.
2. Галоўныя прычыны фарміравання новай дзяржавы.
3. Праўленне Міндоўга.
4. Праўленне Віценя і Гедыміна.
Знешнепалітычная дзейнасць Віценя і Гедыміна.
5. Праўленне Альгерда і Кейстута.
Дынастычная барацьба пасля смерці Альгерда.
6. Праўленне Вітаўта ў ВКЛ.
Знешняя палітыка Вітаўта.
7. Сацыяльна-эканамічнае развіццё беларускіх зямель у складзе ВКЛ.
Сельскагаспадарчая вытворчасць.
Рамяство.
8. Эвалюцыя саслоўнай структуры і палітычнага ладу ў ВКЛ.
9. Культура Беларусі ў другой палове XIII – першай палове ХVI стст.
Адраджэнне і рэфармацыя.
Старажытная пісьменнасць.
Духоўная і матэрыяльная культура.
Кнігадрукаванне.
Архітэктура.
Выяўленчае і дэкаратыўна-прыкладное мастацтва.
Заключэнне
Для стыля готыкі характэрны паўаркі (аркбутаны), рабрыстае (нервюрнае) скляпенне, стральчатыя вокны, шпілі і высокія дахі. Але беларуская готыка мела пэўныя адрозненні: гэта адносная прастата і большая масіўнасць. Помнікам гатычнага культавага дойлідства з’яўляецца касцёл у в. Ішкальдзь у Баранавіцкім раёне. У пачатку ХVI стагоддзя прыватны гатычны замак быў узведзены В. Гаштольдам у в. Геранёны Іўеўскага раёна. Будаваліся таксама праваслаўныя цэрквы ў візантыйскім, або псеўдарускім стылі, для якога характэрны большая дэкаратыўнасць, шматкупальнасць.
9.6. Выяўленчае і дэкаратыўна-прыкладное мастацтва
Выяўленчае мастацтва ў XIV-ХVI стст. мела пераважна рэлігійны характар і знаходзілася пад уплывам візантыйскай і старажытнарускай культур. Для яго характэрны аскетызм вобразаў святых, адсутнасць аб’ёмнасці, абстрактна-сімвалічны аднаколерны, часцей за ўсё залацісты фон. Прыкладам з’яўляюцца іконы “ Параскева-Пятніца”, “Маці боская Адзігітрыя (заступніца) Смаленская” з в. Дубінца Столінскага раёна, “Маці боская Іерусалімская” з Пінска. Але паступова візантыўскі ўплыў зніжаецца і адначасова ўзмацняюцца мясцовыя асаблівасці. Рысы нацыянальнага беларускага выяўленчага мастацтва праслежваюцца ў іконе “Нараджэнне Марыі”.
Да выяўленчага сярэднявяковага мастацтва адносяцца таксама кніжные мініяцюры, напрыклад, у Радзівілаўскім летапісу, гравюры,напрыклад, ў выданнях Ф. Скарыны. Новым у гэты час стала зараджэнне свецкага жывапісу, так званага “сармацкага” партрэта. Прыкладам можа служыць партрэт Юрыя Радзівіла пачатку ХVI ст.
У рамках дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва ў XIV-ХVI стст. развіваліся драўляная скульптура, разьба па дрэву, чаканка па металу, выраб керамікі.
Заключэнне
Беларускі народ ішоў па гістарычнаму шляху разам з іншымі еўрапейскімі народамі. Ён абагаціў сусветную цывілізацыю арыгінальнай самабытнай нацыянальнай мовай, багатай культурай і даў свету шмат знакамітых людзей.
Такім чынам, XIV-ХVI стст. беларускія землі дасягнулі высокага ўзроўню культуры, якая развівалася ў адзіным рэчышчы еўрапейскай культуры: распаўсюдзіліся агульнаеўрапейскія мастацкія стылі, адбываліся інтэнсіўныя міжкультурныя кантакты. Негледзячы на поліканфесійны характар ВКЛ, беларуская культура развівалася ў спрыяльных умовах, што паўплывала на актыўнае фарміраванне беларускай народнасці.
Спіс літаратуры
Информация о работе Месца і роля Вялікага Княства Літоўскага ў еўрапейскай гісторыі