Диплом журналистика

Тек əуесқойлық танытсаңыз жетерлік. Шын мəнінде бұл қасиет басқаларға қарағанда маңыздырақ болып саналады. Жақсы саяси журналист болу үшін, сіз саясатпен қызығуыңыз керек. Əуестенгіш болыңыз, проблеманың мəнін ұғуға ұмтылыңыз. Əуестену бар кезде сіз табысқа жетесіз.

      Парламентік жəне саяси журналистер ақпаратты түрлі əдістермен алады. Кейде олар қажетті деген барлық мəліметтерді кездесуде, айтыстарда немесе баспасөз конференцияларынан ала алады. Кейде олар өз сюжетін реми түрде жарияланған немесе ресми емес көздердегі есептен, не өзге құжаттардан ала алады. Сосын, əрине, журналистер көбінше ақпаратты саясаткерлермен сұхбат құрып, оларға сұрақтар беру арқылы да табады.

Басты элемент болып, қатысу мүмкіндігі саналады: ақпаратқа, саясаткерлердің өздеріне қол жеткізу. Қол жеткізудің түрлі деңгейі баршылық. АҚШ Президентіне оның «Air Force One» де ұшу кезінде оны журналистердің аккредиттелген үлкен тобы еріп жүреді. Журналистер оның мобильдік телефонының нөмерін білмейді. Алайда, кейбір елдерде министлердің моблильдік телефондарына, мысалы, журналистер толық байланыса алады жəне олар оған тікелей звондап, өздерін қызықтырған проблема жайлы түсінік ала алады.

Басқа бір елдерде мұндай мүмкіндікті ойға алудың өзі қиын. Түптен келгенде баспасөз үшін оның деңгейі туралы шешімді саясаткерлер қабылдайды.

Таңдау соларда. Журналистер өздеріне берілген деңгей де жұмыс істеуге  мəжбүр. Соңғы сөзді басқалар айтады. Алайда олар, əрі дегенде тілектерін білдіре алады, жақсы саяси журналистер əрқашан кездесудің ұзақырақ болуына ұмтылады. Ақпаратты сұрастыру, оны алуға кепілдік бермейді. Алайда сіз оны сұрамасаңыз, онда жауапты кепілді түрде ала алмайсыз.

    Саяси журналистер сұхбат жүргізе білуі керек. Алайда, «жақсы» сұхбат жүргізу дегеннің өзі не? Бұл жайлы халықаралық ортада бірегей пікір жоқ. Сұхбат жүргізудің көптеген түрі бар, əсіресе, теледидарда. Великобритания секілді елдерде кең тараған агрессивті, жаулық стильдегі маертиалдар кейбір комментаторларды шошытады, неге десеңіз, олардың пікірінше адамдар саясаткерлерге екжүзділікпен қарай бастайды.

Альтернативті стиль  болып құрметті, сыйлы стиль болып  саналады. Алайда осы стильді пайдаланатын журналистерді көбінше олар сұхбат алып отырған саясаткерге көрсетілген артықша «жұмсақтық» деп айыптайды.

Бұл мəселенің қарапайым шешімі жоқ. Сұхбат мақсаты ақпарат алу, егер бұл жайлы есіңізге алсаңыз, ненің тиімді ненің тиімсіз екенін шешу оңайға түседі. Кейде, егер саясаткер сұраққа түсінік бергісі келсе, ал журналист ақпаратты қызықты деп санаса, «жеңіл» сұрақтар неғұрлым таңдаулы нəтижеге жетуге көмектеседі. Басқа ситуацияда, нақты сұраққа нақты жауап талап етілгенде, біт бет əрі табанды болған дұрыс. Көптеген журналистерге өз əріптестерінің алдында бір көрініп қалуға мүмкіндік беретін сұрақтар қою ұнайды. Шын мəнінде орынды мақтануда тұрған ештеңе жоқ. Бірақ, шындығында сұрақтың сапасы оған берілген жауапқа қарай бағала-нады жəне мақтануға деген құмарлық көбінше нашар нəтиже береді.

Сұхбатқа баға берудің келесі əдісі мынадай: Сіз егер оқырман не көрерменге осындай мүмкіндік туа қалса солар беретін сүбелі сұрақты бердіңіз бе? ВВС журналисті Робин Дэй «қиын» сұрақтар қоюмен əйгілі болған. Ол айтады, əрине журналист премьер-министрмен сұхбат өткізу кезінде қорқыныш сезімін бастан кешеді. «Мұндай сəттерде журналист есін жиып, миллиондаған үйлерде миллиондаған наразы халық тұратынын есіне алуы тиіс жəне оларды нақты сұрақтар қызықтырады», -дейді Дэй. – «Ол сонымен қатар жоғары лауазымды тұлғалар құрметке лайық екеніне қарамастан, тарих біздің есімізге – тап солардың жиі жиі қате ойланып, өрескел жаңлысуларға баратынын салады. Егер журналист үйіріп алып кету сезімін жоғалтып, маңызды сұрақ бере алмай отырса, ол сол арқылы өзіне сенген адамдарды сатып кеткен болып шығады».

Саяси журналистерге  сонымен қатар саясаткерлермен, шенеуніктермен жəне басқа да ақпарат көздерімен «байланысты нығайтуы қажет». Кейбір репортерлер мұны жасай алады, ал кейбірі жасай білмейді. Адамның жылы жүзі мен жарамсақтану көмектеседі, жəне баспасөзде кім басшы орынындарда отырса, бұл соларға жеңілдеу болады. Алайда, жарамсақтана алмайтын, жəне тартымдылық дегеннен ада көптеген журналистер бар да олар соған қарамай пайдалы байланыс орнатуға қабілетті. Табанды болу маңызды.

Проблема туғызып отырғана нəрсе сол, журналистер өз ақпарат  көздеріне тым жақын бола түсуде. Егер сіз ақпарат көзіне шамадан тыс тəуелді болсаңыз, сіз өз досыңыздың көңіліне тиетін нəрселер туралы жазбауға дейін баратын проблематикалық мəселеге тап боласыз.

Сөйтсе де өз ақпарат көздерімен жақындасып кететін журналистер, көп жағдайда оларда ең көп мəлімет алады. Ал шыншыл ақпарат алу деген сөз, бұл саяси журналистердің бəрі ұмтылуға тиісті нəрсе.

Бүкіл əлемдегі журналистер  осы мəселе төңірегінде бас қатыруда. Болымды кеңес - өзіңіздің оқырмандар мен көрермендерге қызмет ететініңізді естен шығармау. Егер ақпарат көздерімен достық қатынас, сіздің репортаждарыңызға сенетін болса, онда достықты жалғастыра беріңіз. Ал егерде сондай сəт туып, сіз досыңызды қапа етпеу үшін өзіндік цензурамен айналысып жүргеніңізді сезсеңіз, бəлкім сізге бұрынғыдан гөрі едəуір тəуелсіз болудың уақыты келген шығар.

Саяси журналистер шындықты айтуға міндетті. Алайда олар сонымен қатар мынадай да жаңалықтарды хабарлауы керек, американ журналисті Уолтер Липман айтқандай. «Жаңалықтар жəне шындық –бұлар бір нəрсе емес. Жаңалықтар бұл, оны қызық ететін үлгіде берілген-шындық. Басқаша айтқанда, жаңалықтар бұл- тарихқа айналған шындық. Мұнда дұрыс емес дейтін ешнəрсе жоқ. Журналистер фактілерді осындай қалыпта бере алатындығын мақтан етсе де болады. Осылайша олар оқырмандары мен көрермендерінің назарын өздеріне аударады. Қызықты журналистика бұл -əрқашанда жақсы журналистика. Егерде сіз өз материалыңызды қызықты ете алмасаңыз, онда сіз жақсы журналистиканы тіпті 100 пайыздық дəлдіктің өзінде де жасай алмас едіңіз.

Барлық елдердің заңдары  журналистикалық қызметке белгілі  бір шектеулер қояды. Бұл заңдар кейде ақылды, ал кейде оған сыйымсыз. Бұл заңдармен келіспейтін журналистер оған қарсы шығады.

Алайда кейбір жағдайларда  журналистер шындығына өздері сенімді  деген ақпаратты хабарлау дұрыс бола ма, жоқ па, оны өздері шешулері тиіс. Редакторларға көбінше мұндай шешім қабылдау қиын.

Кейде саясаткерлер ұлттық мүдде дегеннен шығарып, кейбір фактілер туралы хабарламауды өтінеді. Олар мұны былай деп ақтайды, нақты ситуацияны жазу террористерге не қылмыскерлерге ақпарат береді немесе тұрғындар арасында үрей туғызады. Кейде бұл айғақтар сенімді шығуы да мүмкін. Бірақ та журналистер мынаны есте сақтауы керек, саясатшылар көбінше мұндай аргу-менттерді олардың қателіктерін көрсететін тарихты əшкере етпеуі үшін пайдалануға тырысады. Мұндай жағдайда шешім қабылдағанда редакторлар əрқашан өз аудиториясына қызмет етуге борыштар екенін ұмытпауы керек.

Редакторлар көбінесе, саясаткерлер туралы жеке ақпаратты басу дұрыс  па деген сұраққа жауап іздеуге  мəжбүр.

Мысалы, егер министр  некеден тыс байланыста болса, жұртшылық  бұл жайлы хабардар болуға құқылы ма? Осы проблеманың шешіміне алып келетін жол көп. Журналистер өздерін құқық бұзған саясаткерлердің қылығы туралы хабарлауға (өйткені, заңгерлер заңды қорғау керек, ал олар болса бұзады) міндеттіміз деп санайды. Көптеген журналистер мүмкін баспасөзде екі жүзді саясаткерлерді əшкерелеуді (жұрт алдында былай сөйлеп, ал жеке өмірінде басқаша қылық көрсететіндерді ) жақтап сөйлер.

Ал заң бұзушылыққа  бармайтын, екі жүзділігі жоқ  саясаткерлер жайлы не демекпіз? 50 жыл бұрын Батыс Европада, саясаткерге мүмкін, маскүнем болса болуға болар, ал гомосексуалист болу мүлдем жат қылық есептелінетін. Қазір əдет-ғұрып өзгерді, жəне европалық көптеген журналистер маскүнем маскүнем-саясаткерді қуана-қуана əшкере етер еді, сөйте тура саясаткердің гомосекуальдық бейімділігі туралы мəліметті ашып жазуға ойланып қарар еді, өйткені, бұл қазір де жеке өмірге қол сұғушылық болып саналады. Келесі 50 жылдықта мүмкін жағдай тағы да өзгерер.

Осы хикаяларды қалай  жазу керектігі жайлы шешім қабылдағанда Журналистер көбінше «қоғам-дық мүддені» (яғни жұршылық білуге тиісті нəрсені) жəне қоғамды қызықтыратын нəрселерді (мысалы, принципінде олар білуге тиісті емес саясаткердің сексуальдық өмірі) шектеп отырады. Қоғамды қызықтыратын нəрселерге негізделген журналистика, міндетті түрде жаман газет болмауы керек. Өмірдің басқа да көптеген салаларын да адамдар күнкөрістік нəпақасын жұртшы-лықты қажетті затымен қамтамасыз етіп тауып жүр. Бұған журналистердің де қақы бар.

Алайда өз əрекеттерін  репортерлер олар қоғамдық мүдде  үшін əрекет етудеміз деп ақтап шық-қанда, өздері де шын мəнінде осы жұртшылықтың мүддесі үшін жұмыс істеуі шарт.

Парламенттік жəне саяси  журналистер өздеріне саясаткерлер не хабарласа сол туралы жазады. Алайда саясаткер жалған сөйлесе не болады? Бұл барлық жерде, тіпті жақсы атымен мəлім саяси жүйелердеде кездеседі. Егер сіз саналы түрде жалған ақпаратты тарататын болсаңыз, онда сіз оқырман мен көрерменді де адастырасыз. Бірақ, саясаткер өзі туралы жарияланған мəдліметті жоққа шығарса, сіз оның мəлімдемесін терістей алмайсыз. Бұл жерде ең дұрысы, жазылғанды растайтын мəліметтерді теріске шығаратын түзету беру.

Кейбір журналистер  белгілі бір пікірді таныстыратын газет жəне БАҚтарда жұмыс істейді. Олар саяси партияның немесе қандайда бір проблема мүддесін қорғап науқандар жүргізеді. Олар обьективті болуғаұ мтылмайды, өйткені, обьективтілік деген екі жақтың бірін қолдаудан бас тарту деп санайды. Олар обьективтік болғаннан гөрі шыншыл болған дұрыс деп есептейді. Олар өз жұмыстарына риза, неге десеңіз олар өздерінің өмірге деген көзқарасын дұрыс деп санайды.

Басқа журналистер, əсіресе, заң бойынша көбінше обьективті болуға тиісті телепортерлер, өзге дəстүрді ұстанады. Олар əлде біреудің позициясын иемдембеуге ұмтылады. Олар бір таластың екі жағын көрсетуге тырысады. Олар бейтарап немесе баланс сақтауға тырысады. Олар айтады, ең бастысы- фактыны беріп, кейін оқырман мен көрерменге осы факты туралы өз пікірін қалыптас-тыруға мүмкіндік беру дейді.

Ғалымдар абсолюттік обьективтілік деген ұғымның  барын жоққа шығарады. Мүмін олардыкі рас та болар. Алайда, журналистер 100 пайыз обьективті бола алмаса, онда олар əділетті болуы мүмкін. Washinqton Post репортерлерінің этикалық кодексінде көрсетілгендей, əділеттік деген, бұл- редакторлар мен репортерлар оңай түсінетін нəрселер. Жəне кодексте əділ болу үшін оларға не істеу керектігі жайлы түсінік беріледі.

«Егер одан маңызды да елеулі фактілер түсіп қалатын болса, тарихты əділ деуге болмайды. Əділдік толықтықты кіріктіреді. Егер тарих – маңызды мəліметтерге залал келтіре отырып, мəселеге қатысы аз ақпараттарды ендіретін болса, онда оны əділетті деге болмайды. Əділдік мəнділікті кіріктіреді. Тарих – егер ол оқырманды саналы немесе жаңсақ жағдайда жаңлыстырса немесе жалған ақпаратты ендірсе, онда оны əділетті деуге болмайды. Əділетті болу деген- өз оқырманыңмен адал болу деген сөз. Егер репортер өзінің пікірі мен эмоциясын мынадай арзанқол «кейінге қалдырылды», «соған қармастан», «тыныш», «жібер іледі» жəне «орасан зор» секілді сөздермен жасырса, тарих əділетті болмайды. Əділеттілік- туралықты талап етеді».

Екі журналистика да –субьективті жəне обьективті- өте бағалы. Бірінің мақсаты оқиғаны шыншыл түрде көрсету. Екіншісі үшін əділеттілік бағытына акцент берілген. Бұлардың бірі екіншісінен жақсы деу дұрыс болмас еді. Алайда мынаны ескеру керек, неге көптеген жаңалық агенттіктері əділдікті жоғары бағалайды. Олар əділ ізденіссіз шындыққа жету мүмкін емес деп есептейді.

Журналистер баяндаудың анықтығына ұмтылуы керек.олардың  жұмысының мəні оқиғаны үлгіге салып, болып жатқанды адамдар түсінетіндей етіп жеткізу болып саналады. Бұл əсіресе, парламент журналистеріне маңызды, неге десеңіз, саясаткерлер көбінше түсініксіз сөздерді қолданады. Өз тарапынан репортерлер дəл жəне түсінікті сөзді қолдануы керек. Джордж Орвелл, британ авторы əрі журналисті шындықты жасыру үшін əдейі қолданылатын клище сипатты бюрократиялық тілді жек көретін. Ол жақсы жазудың алты ережесін ойлап тапты.

«1. Өзіңіз баспасөзден көріп үйренген теңеу мен метафораларды ешқашан қолданбаңыз

2. Қысқа сөйлем мүмкін болғанда ешқашан ұзын сөзді қолданбаңыз

3. Егер сіз сөзді сыза алсаңыз сызыңыз

4. Етістіктің, белсенді түрі тұрып енжар формасын ешқашан қолтаңбаңыз

5. Қарапайым теңеу тұрғанда ешқашан техникалық терминді пайдаланбаңыз.

6. Осы ережелерді бұзу тек қана Сіз гротексті бірдеңе жазсаңызғана мүмкін.»

Əрбір саяси журналист сақтауға тиісті ережелер осындай.

Журналистер əдетте саясаткер  интервиюін диктофонға жазады. Бұл  деген олардың аты белгілі болуға берген келісімі. Алайда көбінше саясаткерлер мен жаңалықтың басқа көздері мəлімет немесе түсінікті Өз аттарын көрсетпей беруге келіседі. Мұның орнына олар бұл сөзді «Министрге» немесе «Парламентариге», немесе «Партиялық ақпарат көзіне» жатқызылғанын қалайды.

Кейбір газеттер осындай  сілтемені ықылассыз пайдаланады. Олардың ойыншасаясаткерлер жағдайды пайдаланып, жалған мəлімет беруі мүмкін немесе жазасыз қалатындарына сеніп сын айтады, өйткені олардың аты жөні көрсетілмейді. Бұл қобалжу толығынан негізді, сондықтан дұрысы цитатаның авторын көрсетіп пайдаланған дұрыс.

Алайда көп жағдайда адамдардың белгісіз қалуға деген сылтаулары жеткілікті. Егер олар шыншыл ақпаратты ашуға немесе газетке басуға жарайтын комментарий беруге əзір болса, өйткені олар саяси өмірде əлде қандай мəселеде кейбір адамдардың шын көзқарасын білдіреді, сонда ғана репортерлер ресми емес көздерді пайдалануға құқылы.Саясаткермен интервью кезінде осы мəселені алдын ала келіскен мақұл жəне егер репортер ақпарат көзін əшкере етпеуге уеде етсе Ол уəдесін орындауға міндетті.